ԱՆԱԽՈՐԺԵԼՈՒԹԻՒՆ ԱՆԱԽՈՐԺՈՒԹԻՒՆ ԱՆԱԽՈՐԺՈՒՄՆ. ἁβουλησία. nolle Չկամութիւն. դժկամակութիւն. տհաճութիւն.
Ի վերայ որոց արտաքուստ կուսէ են, ախորժումն եւ անախորժութիւն լինի։ Եւ ոչ մի ինչ տեղի ունելով յայսմիկ ախորժելոյ կամ անախորժելութեան։ Անախորժելովն ասել, կամ անախորժութեամբ ծնանել զնա։ Որ ի բնութենէն են յառաջ եկեալ, ո՛չ ախորժելով են, եւ ո՛չ անախորժումն ընդունին. (Կիւրղ. գանձ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անախորժումն | անախորժմունք |
| accusatif | անախորժումն | անախորժմունս |
| génitif | անախորժման | անախորժմանց |
| locatif | անախորժման | անախորժմունս |
| datif | անախորժման | անախորժմանց |
| ablatif | անախորժմանէ | անախորժմանց |
| instrumental | անախորժմամբ | անախորժմամբք |