hy    |   fr

Անկամութիւն, ութեան

s.

cf. Անկամակութիւն.

cf. ԱՆԿԱՄԱԿՈՒԹԻՒՆ.

Անհնար է անշնչութիւն եւ անկամութիւն զամենայնէս համարել. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անկամութիւն անկամութիւնք
accusatif անկամութիւն անկամութիւնս
génitif անկամութեան անկամութեանց
locatif անկամութեան անկամութիւնս
datif անկամութեան անկամութեանց
ablatif անկամութենէ անկամութեանց
instrumental անկամութեամբ անկամութեամբք