self-praise, vainglory, arrogance;
egotism.
որ եւ ԱՆՁՆԳՈՎՈՒԹԻՒՆ. Գովելն անձամբ զանձն. յն. սնափառութիւն. κενοδοξία.
Նա եւ այժմ իսկ վասն միւսոյն (այս ինքն այլոց) անձնագովութեան առնես. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 10։)
Զանձնագովութիւնն արհամարհէ. (Երզն. մտթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անձնագովութիւն | անձնագովութիւնք |
| accusatif | անձնագովութիւն | անձնագովութիւնս |
| génitif | անձնագովութեան | անձնագովութեանց |
| locatif | անձնագովութեան | անձնագովութիւնս |
| datif | անձնագովութեան | անձնագովութեանց |
| ablatif | անձնագովութենէ | անձնագովութեանց |
| instrumental | անձնագովութեամբ | անձնագովութեամբք |