cf. Անձնիշխան.
ԱՆՁՆԱՏԷՐ կամ ԱՆՁՆՏԷՐ. αὑτοδέσποτος, κυρία ἐαυτῆς. sui juris, arbitrii. sui potestatem habens. Տէր անձինն. ինքնիշխան. ինքնագլուխ.
Ոգիքն ի սկզբանէ անձնատէր կամակար եղեալ էին. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 11։)
Ոչինչ զմեզ անձնատէր տեսանել, այլ հասարակաց զարարածս ծառա՛յս գոլ քո. (Պիսիդ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անձնատէր | անձնատեարք |
| accusatif | անձնատէր | անձնատեարս |
| génitif | անձնատեառն | անձնատերանց |
| locatif | անձնատեառն | անձնատեարս |
| datif | անձնատեառն | անձնատերանց |
| ablatif | անձնատեառնէ | անձնատերանց |
| instrumental | անձնատերամբ | անձնատերամբք |