ԱՆՆԻՒԹԱՒՈՐ ԱՆՆԻՒԹԵԱՅ. cf. ԱՆՆԻՒԹ.
Ի՞բր աննիւթաւոր յինքեան զնիւթն ունէր. (Նիւս. կազմ.։)
Ձողաչափէր զմիջնայարկսն սրահից՝ աննիւթեայ ձեռօք. (Գանձրն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աննիւթաւոր | աննիւթաւորք |
| accusatif | աննիւթաւոր | աննիւթաւորս |
| génitif | աննիւթաւորի | աննիւթաւորաց |
| locatif | աննիւթաւորի | աննիւթաւորս |
| datif | աննիւթաւորի | աննիւթաւորաց |
| ablatif | աննիւթաւորէ | աննիւթաւորաց |
| instrumental | աննիւթաւորաւ | աննիւթաւորաւք |