hy    |   fr

Աստուածախօսութիւն, ութեան

s.

discourse of God or with God;
theology.

cf. ԱՍՏՈՒԱԾԽՕՍՈՒԹԻՒՆ. եւ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆՈՒՆՈՒԹԻՒՆ.

Եւ որ այլ եւս աստուածախօսութիւնք առ նահապետն. (Իգն.։)

Որ արտաքոյ զաստուածախօսութիւն ջահաւորէ. (Մամբը։)

Առաքելական ատուածախօսութիւն. (Ճ. ՟Թ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստուածախօսութիւն աստուածախօսութիւնք
accusatif աստուածախօսութիւն աստուածախօսութիւնս
génitif աստուածախօսութեան աստուածախօսութեանց
locatif աստուածախօսութեան աստուածախօսութիւնս
datif աստուածախօսութեան աստուածախօսութեանց
ablatif աստուածախօսութենէ աստուածախօսութեանց
instrumental աստուածախօսութեամբ աստուածախօսութեամբք