cf. Արձանութիւն.
ԱՐՁԱՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐՁԱՆՈՒՄՆ. στήλωμα columna (իբր condemnatio ) Հաստատութիւն իբր արձանի կառուցելոյ. ամրութիւն. եւ Կառուցումն. հաստատուն կանգնումն.
Զաւակն սուրբ արձանութիւն նորա. (Ես. ՟Զ 13։)
Իբրեւ կնքեալ էին արձանուեւիւնք վիմին, ել նա ի գերեզմանէ անտի. (Արզն. մտթ։)
Առ այս հայի նուիրական սեղանոյն արձանումն. (Լմբ. պտրգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արձանումն | արձանմունք |
| accusatif | արձանումն | արձանմունս |
| génitif | արձանման | արձանմանց |
| locatif | արձանման | արձանմունս |
| datif | արձանման | արձանմանց |
| ablatif | արձանմանէ | արձանմանց |
| instrumental | արձանմամբ | արձանմամբք |