condemnation, damnation, perdition.
κατάκριμα, κατάκρισις damnatio, condemnatio Դատապարտելն, եւ -իլն. պարտաւորութիւն. պատժապարտութիւն. մահապարտութիւն։ ... (Իմ. ՟Ժ՟Բ. 27։ Հռ. ՟Ե. 16. 18։ ՟Բ. Կոր. ՟Գ. 9։ ՟Է. 3։)
Պատիժք դատապարտութեան։ Ագաթ.։ (Նար.։)
Զի մի՛ ի դատապարտութիւն մեզ ասացեալքն լինիցին. (Խոսր.։)
Եւ մի՛ բաժակ քո կողիցդ արեան ի դատապարտութիւն եղիցի։ Կորստեան, սատակման, ի մահ դատապարտութեան։ Ոչ ի փայտ դատապարտութեան սեւեռեալ. (եւ այլն. Նար.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դատապարտութիւն | դատապարտութիւնք |
| accusatif | դատապարտութիւն | դատապարտութիւնս |
| génitif | դատապարտութեան | դատապարտութեանց |
| locatif | դատապարտութեան | դատապարտութիւնս |
| datif | դատապարտութեան | դատապարտութեանց |
| ablatif | դատապարտութենէ | դատապարտութեանց |
| instrumental | դատապարտութեամբ | դատապարտութեամբք |