hy    |   fr

Դժխեմութիւն, ութեան

s.

obstinacy, stubbornness, insolence.

s.

ԴԺԽԵՄՈՒԹԻՒՆ գրի եւ ԴԺԽԻՄՈՒԹԻՒՆ, ԴԺԽՄՈՒԹԻՒՆ. Չարաբարոյութիւն. անզգամութիւն. ժանտութիւն.

Համակ ընդ ձեզ նենգաւ է գնացեալ, երկմտութեամբ եւ դժխեմութեամբ. (Բուզ. ՟Ե. 35։)

Թէ միւսանգամ դժխիմութեամբ թագաւորել կամիցի. (Եփր. թագ.։)

Կացին մնացին ի նմին դժխմութեան. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դժխեմութիւն դժխեմութիւնք
accusatif դժխեմութիւն դժխեմութիւնս
génitif դժխեմութեան դժխեմութեանց
locatif դժխեմութեան դժխեմութիւնս
datif դժխեմութեան դժխեմութեանց
ablatif դժխեմութենէ դժխեմութեանց
instrumental դժխեմութեամբ դժխեմութեամբք