hy    |   fr

Եկեղեցպանութիւն, ութեան

s.

office of church-warden;
office of patron of a church, of a sacrist.

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif եկեղեցպանութիւն եկեղեցպանութիւնք
accusatif եկեղեցպանութիւն եկեղեցպանութիւնս
génitif եկեղեցպանութեան եկեղեցպանութեանց
locatif եկեղեցպանութեան եկեղեցպանութիւնս
datif եկեղեցպանութեան եկեղեցպանութեանց
ablatif եկեղեցպանութենէ եկեղեցպանութեանց
instrumental եկեղեցպանութեամբ եկեղեցպանութեամբք