cavalcade, riding-horse.
Երիվարելն, կամ հեծելութիւն պատերազմական.
Յեսու զարեգակն իբրեւ զկամաւ ինչ բանիւ հրամանաւ ճնշեալ՝ արար զերիւարութիւնն. (Գեննանդ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | երիվարութիւն | երիվարութիւնք |
| accusatif | երիվարութիւն | երիվարութիւնս |
| génitif | երիվարութեան | երիվարութեանց |
| locatif | երիվարութեան | երիվարութիւնս |
| datif | երիվարութեան | երիվարութեանց |
| ablatif | երիվարութենէ | երիվարութեանց |
| instrumental | երիվարութեամբ | երիվարութեամբք |