hy    |   fr

Թագաւորականութիւն, ութեան

s.

royalism.

s.

Թագաւորական մեծութիւն, իշխանութիւն.

(Արծուին ի հրեշտակս նշանակէ) զթագաւորականութիւնն եւ զբարձրաբերձութիւնն. (Դիոն. երկն. եւ Շ. հրեշտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թագաւորականութիւն թագաւորականութիւնք
accusatif թագաւորականութիւն թագաւորականութիւնս
génitif թագաւորականութեան թագաւորականութեանց
locatif թագաւորականութեան թագաւորականութիւնս
datif թագաւորականութեան թագաւորականութեանց
ablatif թագաւորականութենէ թագաւորականութեանց
instrumental թագաւորականութեամբ թագաւորականութեամբք