hy    |   fr

Կիրառութիւն, ութեան

s.

use, employment.

s.

ԿԻՐԱՌՈՒԹԻՒՆ ԿԻՐԸՆԴՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ ԿԻՐԸՆԿԱԼՈՒԹԻՒՆ. Յանձն առնուլն զկիրս մարդկայինս. տնօրէնութիւն բանին աստուծոյ.

Զբոլորն ուրասցին զփրկանակն զկիրառութիւնս։ Մարմնական կիրառութեամբն պատրեալն զթշնամին. (Թէոդոր. մայրագ.։)

Զփրկչականն պարտ եւ արժան է ասել զկիրընդունակութիւնս. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Փրկչական կիրընկալութիւնքն, կամ փրկական կիրընկալութիւնքն. (Ճ. ՟Է.։ Ոսկիփոր.։ Խոսրովիկ.։)

adj.

Իսկ ԿԻՐԸՆԴՈՒՆԱԿ. ա. իբր Ընդունակ բնաւորական կրից։ (Ճ. ՟Է.։ եւ Խոսրովիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կիրառութիւն կիրառութիւնք
accusatif կիրառութիւն կիրառութիւնս
génitif կիրառութեան կիրառութեանց
locatif կիրառութեան կիրառութիւնս
datif կիրառութեան կիրառութեանց
ablatif կիրառութենէ կիրառութեանց
instrumental կիրառութեամբ կիրառութեամբք