Համատարածութիւն, ութեան

ՀԱՄԱՏԱՐԱԾ. գ. ՀԱՄԱՏԱՐԱԾՈՒԹԻՒՆ κύτος, πέλαγος pelagus, mare altum. Պեղագոս, այսինքն ծով մեծ. խորք. անդունդք.

Իմաստութեամբ նորա տարածեալ է համատարածն. (Յոբ. ՟Ի՟Զ. 12։)

Ի դրունսն որ հանէր ի համատարածն. (Ճ. ՟Ա.։)

Ընդ եգէացւոց եւ ընդ տիւրենացւոց համատարած անցանիցէ անկասկած. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 3։)

Ո՛չ համատարածութիւն ծովուց, եւ ոչ մոլելոց ալեացն վայրենի սրտմտութիւն. (Կիւրղ. ի կոյսն.։)

Նաւորդաց արտաքոյ ալէկոծութեան տեսանելով զհամատարածութիւնն մրմռեալ ծովուն. (Նանայ.։)