cf. Հայհոյութիւն.
cf. ՀԱՅՀՈՅՈՒԹԻՒՆ.
Ածել զմտաւ զհայհոյանս անուանն սրբոյ. (՟Բ. Մակ. ՟Ը. 4։)
Կինն նախատէր՝ առ ի հայհոյանս գրգռելով. (Իսիւք. յոբ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հայհոյանք | |
| accusatif | հայհոյանս | |
| génitif | հայհոյանաց | |
| locatif | հայհոյանս | |
| datif | հայհոյանաց | |
| ablatif | հայհոյանաց | |
| instrumental | հայհոյանաւք |