hy    |   fr

Հայրատունկ

adj.

planted and cultivated by the Father.

adj.

Ի հօրէն (երկնաւորէ) անկեալ եւ մշակեալ.

Հայրատունկ այգւոյն (եկեղեցւոյ) հրեղէն պարիսպք. (Շար.։)

Զի հայրատունկ որթոյդ գինին՝ անապական յիս պահեսցին. (Յիսուս որդի.) այսինքն արիւն եւ արդիւնք քրիստոսի որդւոյն աստուծոյ։