desertion, running away.
Հատուածիլն. գլուխ քաշելը.
Ո՛չ կոչէր զնոսա ի հատուածութիւ եւ յապստամբութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 10։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հատուածութիւն | հատուածութիւնք |
| accusatif | հատուածութիւն | հատուածութիւնս |
| génitif | հատուածութեան | հատուածութեանց |
| locatif | հատուածութեան | հատուածութիւնս |
| datif | հատուածութեան | հատուածութեանց |
| ablatif | հատուածութենէ | հատուածութեանց |
| instrumental | հատուածութեամբ | հատուածութեամբք |