hy    |   fr

Հերձուածութիւն, ութեան

s.

schism;
heresy;
sect.

cf. ՀԵՐՁՈՒԱԾ. մանաւանդ որպէս Հերետիկոսութիւն.

Յաստուածընդդէմ հերձուածութեանց. (Նար. ՟Ղ՟Ա։)

Էր ի կողմանս յայնոսիկ եւստացւոց հերձուածութիւնք. (Կանոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հերձուածութիւն հերձուածութիւնք
accusatif հերձուածութիւն հերձուածութիւնս
génitif հերձուածութեան հերձուածութեանց
locatif հերձուածութեան հերձուածութիւնս
datif հերձուածութեան հերձուածութեանց
ablatif հերձուածութենէ հերձուածութեանց
instrumental հերձուածութեամբ հերձուածութեամբք