ՀՈՍՈՒԹԻՒՆ ՀՈՍՈՒՄՆ. ῤύσις, ἕκχυσις fluxus, fusio, effusio, profluvium. որ եւ ՀՈՍՔ. Հոսիլն՝ ըստ ամենայն նշ. բղխումն, ծորումն, գիջութեան անցք. անցաւորութիւն. վայրաբերումն.
Հող թանձրամարմին, ջուր ի հոսութիւն. (Գանձ.։)
Նախ մեղք գիտութեան են, եւ ապա տարաժամ հոսութիւնք։ Անժուժկալաբար լլկէ զինքն, եւ հոսումն արասցէ մարմնոյ իւրոյ. (Կանոն.։)
Սանձեսցէ զանձնիշխան կամացն հոսումն. (Յճխ. ՟Դ։)
Քան զօրէնս հասարակաց բնաւորականս հոսմանց. (Նար. ՟Ժ՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հոսութիւն | հոսութիւնք |
| accusatif | հոսութիւն | հոսութիւնս |
| génitif | հոսութեան | հոսութեանց |
| locatif | հոսութեան | հոսութիւնս |
| datif | հոսութեան | հոսութեանց |
| ablatif | հոսութենէ | հոսութեանց |
| instrumental | հոսութեամբ | հոսութեամբք |