cf. Ճանաչողութիւն.
ՃԱՆԱՉՈՂՈՒԹԻՒՆ ՃԱՆԱՉՈՒԹԻՒՆ ՃԱՆԱՉՈՒՄՆ. Ճանաչելն. ծանօթութիւն. խելամտութիւն. միտք. խորհուրդ. նշանակ.
Ըստ ճարտարագէտ ճանաչութեան ստուգահմուտ բժշկացն։ Եւ զձեր ճանաչութիւնդ կամիմ գիտել։ Գիտել ճանաչութեամբ որոշել զիմաստունն յանմտէն. (Փարպ.։)
Ի խրախ ճանաչութենէ, խրախճան. (Երզն. քեր.։)
Ճանաչումն եւեթ էր (թլփատութիւնն), յայլոց ազգացն որոշելով. (Եղիշ. դտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ճանաչումն | ճանաչմունք |
| accusatif | ճանաչումն | ճանաչմունս |
| génitif | ճանաչման | ճանաչմանց |
| locatif | ճանաչման | ճանաչմունս |
| datif | ճանաչման | ճանաչմանց |
| ablatif | ճանաչմանէ | ճանաչմանց |
| instrumental | ճանաչմամբ | ճանաչմամբք |