property, attribute, particular, peculiarity, peculiar character;
— լեզուի, the character or genius of a language.
ἱδιότης proprietas. որ եւ ԱՌԱՆՁՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. Սեպհականութիւն. հանգամանք. որ ինչ յատուկ եւ սեպհական իցէ ումեք կամ իմիք.
Ի յատկութեանց բաղկացաւ իւրաքանչիւր (բան անհատի)։ Մարդոյն (ըստ տեսակի) յատկութիւն՝ եղիցի նոյն ի վերայ յոլովից (այսինքն ամենայն մարդոյ). (Պորփ.։)
Ընդունելութիւն բառ ընդունական բայից եւ անուանց յատկութեանց. (Թր. քեր.։)
Զծնունդս կենդանեաց, զտնկոց յատկութիւնս. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Ի յատկութեանն ըստ բնութեան երկաքանչիւրոյ. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Զերկուցն յատկութիւն ցուցանեմք. (Շ. թղթ.։)
Եւ Ստուգութիւն. տիրապէս կատարումն.
Գայր ի յատկութիւն բան գրոյն ճշմարտապէս, թէ Աստուած լոյս է. (Փարպ. (գուցէ յայտնութիւն)։)
Եւ Առանձնախօսութիւն. խրատ առանձինն.
Զայս յատկութիւնս յետ սեղանոյն յագենալոյ ասաց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ա։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յատկութիւն | յատկութիւնք |
| accusatif | յատկութիւն | յատկութիւնս |
| génitif | յատկութեան | յատկութեանց |
| locatif | յատկութեան | յատկութիւնս |
| datif | յատկութեան | յատկութեանց |
| ablatif | յատկութենէ | յատկութեանց |
| instrumental | յատկութեամբ | յատկութեամբք |