cf. Նշի.
ՆՇԵՆԻ ՆՇԻ. ἁμύγδαλος amygdalus. վր. նու՛շի. Ծառ՝ որ բերէ զնուշ (քաղցր, կամ դառն).
Մի՛ լինիր փոյթ իբրեւ զնշենի, որ յառաջն ծաղկի, եւ ապա ուրեմն լինի ուտելի. (Ոսկիփոր.։)
Ծաղկեալ նշենեաց ի յերկրորդին սկզբան. (Շ. տաղ մարտիր.։)
Ծաղկեսցի նշին. (Ժղ. ՟Ժ՟Բ. 5։)
Նըշին ծաղկէ՝ գուշակ գարնան. (Շ. յիշ. սողոմ.։)
Նշի յետ ձմերան յառաջ քան զայլ տունկս ծաղկի. (Տօնակ.։)
Զգայութեամբ գիտութիւն է աչօք տեսանելն, թէ այս նշի է։ Նախ փայտն է՝ քան նշին եւ ընկուզի. (Լծ. սահմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նշենի | նշենիք |
| accusatif | նշենի | նշենիս |
| génitif | նշենի | նշենեաց |
| locatif | նշենւոյ | նշենիս |
| datif | նշենւոյ | նշենեաց |
| ablatif | նշենւոյ | նշենեաց |
| instrumental | նշենեաւ | նշենեաւք |