Շիջութիւն, ութեան

s.

ՇԻՋՈՒԹԻՒՆ ՇԻՋՈՒՄՆ. σβέσις extinctio. Շիջանիլն. մարիլը, մարումը.

Հեղիաս (ի թաբոր) ի միտ առ զշիջութիւն ջրահրոյն ի խորհուրդ աւազանին. (Վանակ. յուրախացիրն.։)

Արագ արագ ի վեր յարեայ ի մեռելոյն (սգոյ), զմահն համարեալ ոչ շիջումն հոգւոյ, այլ քակումն եւ անջատումն ի մարմնոյ. (Փիլ. իմաստն.։)

Ի ծագման արեգականն՝ աղօտագունից փայլմանց լինի շիջումն. (Անան. ի յովնան.։)

Յիշեա՛ զհարսանեաց զփակումն, եւ զլապտերաց զշիջումն. (Պիտառ.։)

Գթութիւն՝ շիջումն թերահաւատութեան, եւ նշոյլք լուսոյ հաւատոց. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)