hy    |   fr

Չարչարումն, ման

s.

cf. Չարչարանք.

s.

ՉԱՐՉԱՐՈՒԹԻՒՆ ՉԱՐՉԱՐՈՒՄՆ. cf. Չարչարանք՝ ըստ ամենայն առման.

Երբեմն այլազգ ի չարչարութիւն յեղյեղեալ, եւ դարձեալ յառողջութիւն եկեալ։ Չարքն ի չարչարութենէ տանջանաց երկուցեալք՝ ի չար իրաց խորշին. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)

Զի շունչ զգայ զչարչարութիւնն. (Եփր. համաբ.։)

Ցանկանալով ցանկացայ ուտել ընդ ձեզ զչարչարումնս զայս (այսինքն զպասեք չարչարանաց). (Գէ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif չարչարումն չարչարմունք
accusatif չարչարումն չարչարմունս
génitif չարչարման չարչարմանց
locatif չարչարման չարչարմունս
datif չարչարման չարչարմանց
ablatif չարչարմանէ չարչարմանց
instrumental չարչարմամբ չարչարմամբք