hy    |   fr

Պատրկութիւն, ութեան

s.

patriciate.

s.

Իշխանութիւն պատրկաց.

Տայր նման իշխանութիւն պատրկութեան ի վերայ աշխարհիս հայոց։ Հաստատեցաւ իշխանութիւն պատրկութեանն աշոտի. (Ղեւոնդ.։)

Յանճառ եւ երանաւէտ կեանս տարեալ ի խոնարհագոյն աշտիճանէ անթիպատ պատրկութեան՝ թագաւորեցոյց. (Մագ. ՟Կ՟Ե։)

Տուեալ զհիպատաւորութեան պատիւն, այսինքն ապուհիւպատ պատրկութեան. (Ասող. ՟Բ. 6։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պատրկութիւն պատրկութիւնք
accusatif պատրկութիւն պատրկութիւնս
génitif պատրկութեան պատրկութեանց
locatif պատրկութեան պատրկութիւնս
datif պատրկութեան պատրկութեանց
ablatif պատրկութենէ պատրկութեանց
instrumental պատրկութեամբ պատրկութեամբք