cf. Սպարապետ;
cf. Սպարապետութիւն.
στρατηλασία, στρατηγία eductio vel praefectura exercitus, imperatorium munus. Զօրավարութիւն. սպարապետութիւն.
Եւ էր կարգեալ ի թագաւորէն ի պատիւ ստրատելատութեան։ Զգեցոյց նմա պատիւ ստրատելատութեան (կամ ստրատելութեան). (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։ Հ=Յ. սեպտ. ՟Ի.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ստրատելատութիւն | ստրատելատութիւնք |
| accusatif | ստրատելատութիւն | ստրատելատութիւնս |
| génitif | ստրատելատութեան | ստրատելատութեանց |
| locatif | ստրատելատութեան | ստրատելատութիւնս |
| datif | ստրատելատութեան | ստրատելատութեանց |
| ablatif | ստրատելատութենէ | ստրատելատութեանց |
| instrumental | ստրատելատութեամբ | ստրատելատութեամբք |