cf. Տանուտէր.
ՏԱՆՏԷՐ կամ ՏԱՆ ՏԷՐ. cf. ՏԱՆՈՒՏԷՐ.
Զի եւ տուն կամի զմի մի իւրանքանչիւր եւ զտանտէրն այսպէս արժանաւոր գործել. (Փիլ. ել. ՟Ի. 10։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տանտէր | տանտեարք |
| accusatif | տանտէր | տանտեարս |
| génitif | տանտեառն | տանտերանց |
| locatif | տանտեառն | տանտեարս |
| datif | տանտեառն | տանտերանց |
| ablatif | տանտեառնէ | տանտերանց |
| instrumental | տանտերամբ | տանտերամբք |