theocracy;
divine majesty.
ԱՍՏՈՒԱԾՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ ԱՍՏՈՒԱԾՊԵՏՈՒԹԻՒՆ θεαρχία summa deitas, deus deorum Աստուածային պետութիւն ինքնիշխան ամենազօր. աստուածութիւն. Աստուած.
ԶՅիսուսին աստուածպետականութեան հանդէսս՝ որ ի կենցաղումս։ Զանճառելի նորա աստուածպետականութեան իմացուածս. (Մագ. ՟Ե։)
Մի՛ կարծեսցուք եւ աթոռս նիւթեղէնս աստուածպետութեան։ Գերագոյնն էութեամբ աստուածպետութիւնն. (Դիոն. երկն.։)
Ի նոյն ինքն յաստուածապետութենէն ուսանին միշտ զիմաստութիւն. (Շ. հրեշտ.։)
Զաստուածպետութիւնն, այսինքն զԱստուած. (Մաքս. ի դիոն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աստուածպետութիւն | աստուածպետութիւնք |
| accusatif | աստուածպետութիւն | աստուածպետութիւնս |
| génitif | աստուածպետութեան | աստուածպետութեանց |
| locatif | աստուածպետութեան | աստուածպետութիւնս |
| datif | աստուածպետութեան | աստուածպետութեանց |
| ablatif | աստուածպետութենէ | աստուածպետութեանց |
| instrumental | աստուածպետութեամբ | աստուածպետութեամբք |