Որ ունի զկապ, կամ կապեալ է ընդ իմիք. կապակից.
Երթեալ միանայ ի լոյսն՝ ուստի ծնաւ. զի լուծաւ ի կապաւոր մարմնոյն, որպէս կապեալ ունէր միութեամբ. (Եղիշ. հոգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կապաւոր | կապաւորք |
| accusatif | կապաւոր | կապաւորս |
| génitif | կապաւորի | կապաւորաց |
| locatif | կապաւորի | կապաւորս |
| datif | կապաւորի | կապաւորաց |
| ablatif | կապաւորէ | կապաւորաց |
| instrumental | կապաւորաւ | կապաւորաւք |