cf. ՀԱԿԱԴԱՐՁՈՒԹԻՒՆ. Հակադարձիլն. անդրադարձիլն, եւ հակադարձն բան.
Վասն հակադարձմանց։ Հակադարձումն միում կամ երկուց։ Նախ զհակադարձմունսն ասէ. (Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)
Այլոց բանից, եւ սոցա հակադարձումն. (Պղատ. տիմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հակադարձումն | հակադարձմունք |
| accusatif | հակադարձումն | հակադարձմունս |
| génitif | հակադարձման | հակադարձմանց |
| locatif | հակադարձման | հակադարձմունս |
| datif | հակադարձման | հակադարձմանց |
| ablatif | հակադարձմանէ | հակադարձմանց |
| instrumental | հակադարձմամբ | հակադարձմամբք |