cf. ՀՊԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ. ըստ ՟Բ նշ. որպէս Հպատականք. խնամակալութիւն. ἑπιμέλεια procuratio.
Նախախնամութիւն է յաստուծոյ յէսս հպատակութիւն. (Նիւս. բն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հպատակումն | հպատակմունք |
| accusatif | հպատակումն | հպատակմունս |
| génitif | հպատակման | հպատակմանց |
| locatif | հպատակման | հպատակմունս |
| datif | հպատակման | հպատակմանց |
| ablatif | հպատակմանէ | հպատակմանց |
| instrumental | հպատակմամբ | հպատակմամբք |