cf. Հրամանատրութիւն.
πρόσταγμα mandatum եւ այլն. Հրաման տալն. հրաման. պատուիրան. կարգաւորութիւն. եւ թոյլտուութիւն.
Կալ ըստ աստուածային հրամանատուութեան ի հնազանդութիւն թագաւորացն։ Յաստուածային հրամանատուութենէն թռչնոյ՝ ժամ էր այնուհետեւ հաւուն խօսելոյ. (Փարպ.։)
Յաստուածուստ հրամանատուութեանցն սպասահարկեալ. (Անան. եկեղ։)
Նախ քան զժամանակ հրամանատուութեանն աստուծոյ (այսինքն թոյլ տալոյն). (Շ. թղթ.։)
ՀՐԱՄԱՆԱՏՈՒՈՒԹԻՒՆ. χρηματισμός . Պատգամատուութիւն.
Ապողոն դիւթելով զհրամանատուութիւն առնէր. (Նոննոս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հրամանատուութիւն | հրամանատուութիւնք |
| accusatif | հրամանատուութիւն | հրամանատուութիւնս |
| génitif | հրամանատուութեան | հրամանատուութեանց |
| locatif | հրամանատուութեան | հրամանատուութիւնս |
| datif | հրամանատուութեան | հրամանատուութեանց |
| ablatif | հրամանատուութենէ | հրամանատուութեանց |
| instrumental | հրամանատուութեամբ | հրամանատուութեամբք |