conflagration, burning, combustion;
inflammation.
cf. ՀՐԴԵՀՈՒԹԻՒՆ.
Աւերումն աւանաց, եւ հրդեհումն շինուածոց. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Որ ոչ պակուցեալ կիզու առ ի հրդեհումն տոչորման. (Անան. եկեղ։)
Ոմն, եւ հրդեհմունք իւր. (Նար. ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հրդեհումն | հրդեհմունք |
| accusatif | հրդեհումն | հրդեհմունս |
| génitif | հրդեհման | հրդեհմանց |
| locatif | հրդեհման | հրդեհմունս |
| datif | հրդեհման | հրդեհմանց |
| ablatif | հրդեհմանէ | հրդեհմանց |
| instrumental | հրդեհմամբ | հրդեհմամբք |