ՆԵՐԲՈՂՈՒԹԻՒՆ ՆԵՐԲՈՂՈՒՄՆ. cf. ՆԵՐԲՈՂԵԱՆ.
Եւ գլուխ ներբողութեանս՝ ի վերայ զտէրունականն յարադրելով արձակել ձայն. (Պիտ.։)
Գրէ ներբողումն զնմանէ. (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ներբողութիւն | ներբողութիւնք |
| accusatif | ներբողութիւն | ներբողութիւնս |
| génitif | ներբողութեան | ներբողութեանց |
| locatif | ներբողութեան | ներբողութիւնս |
| datif | ներբողութեան | ներբողութեանց |
| ablatif | ներբողութենէ | ներբողութեանց |
| instrumental | ներբողութեամբ | ներբողութեամբք |