service;
ministry, office, charge, function.
ՊԱՇՏՕՆԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ ՊԱՇՏՕՆԱՏԱՐՈՒՄՆ. Պաշտօն տանելն այլում. ծառայութիւն.
Յոյժ պատկառ կայր ի պաշտօնատարութիւն հայրապետին. (Արծր. ՟Դ. 2։)
Նաեւ ոչ աստեղացն բնութիւն առ պաշտօնատարմանցն գործեցեալս (իբր առ ի պաշտել այլոց զինքեանս). (Ճ. ՟Գ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պաշտօնատարութիւն | պաշտօնատարութիւնք |
| accusatif | պաշտօնատարութիւն | պաշտօնատարութիւնս |
| génitif | պաշտօնատարութեան | պաշտօնատարութեանց |
| locatif | պաշտօնատարութեան | պաշտօնատարութիւնս |
| datif | պաշտօնատարութեան | պաշտօնատարութեանց |
| ablatif | պաշտօնատարութենէ | պաշտօնատարութեանց |
| instrumental | պաշտօնատարութեամբ | պաշտօնատարութեամբք |