offence, slight, refusal, reprobation;
humiliation;
vileness, meanness, worthlessness;
յ— իջանել, to demean, to degrade one's self.
Անարգ վիճակ. նուաստութիւն. հագարէթ.
Զի մեծացուսցէ զարարածս իւր՝ իւրով յանարգութիւն իջանելովն. (Ագաթ.։)
Յիշեա՛ զքո մեծութիւնդ Տէր, հայեցեալ ի յիմ անարգութիւն. (Նար. ՁԳ։)
Մանաւանդ՝ անարգանք. անպատուութիւն. արհամարհութիւն. խայտառակութիւն. ամօթ. նախատինք. իբր ἁτιμία ignomina եւ այլն. րուսվայլըգ, րէզալէթ, պէտնամլըգ.
Հեղու անարգութիւն ի վերայ իշխանաց։ Արասցէ զկառսն քո զգեղեցիկս յանարգութիւն։ Զփառս նոցա յանարգութիւն հասուցից։ Մատնեաց զնոսա Աստուած ի կարիս անարգութեան։ Փառօք, եւ անարգութեամբ։ Են՝ որ ի պատուի են, եւ են՝ որ յանարգութեան. եւ այլն։ (Իսկ Եբր. ՟Թ. 26.)
Յանարգութիւն մեղաց իւրով պատարագաւն՝ յայտնեալ է. իմա՛ մերժումն, եղծումն. իսկ (Օրին. ԻԴ. 1. եւ ԻԵ. 3.)
Եգիտ ի նմա իրս անարգութեան (այս ինքն խայտառակութեան)։ Անարգութիւն լիցի եղբօրն քում առաջի քո. այս ինքն խայտառակումն։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անարգութիւն | անարգութիւնք |
| accusatif | անարգութիւն | անարգութիւնս |
| génitif | անարգութեան | անարգութեանց |
| locatif | անարգութեան | անարգութիւնս |
| datif | անարգութեան | անարգութեանց |
| ablatif | անարգութենէ | անարգութեանց |
| instrumental | անարգութեամբ | անարգութեամբք |