ԲԱՐԵԳԻՏՈՒԹԻՒՆ ԲԱՐՈՒՑ. Քաջ տեղեկութիւն եւ հմտութիւն բուսոյ բարուց. որպէս բնագիտութիւն. ըստ յն. բնախօսութիւն. φυσιολογία
Ո՞ է՝ որ զմտաւ ածել մարթէ զիւրաքանչիւր նոցա (զգազանաց) բարուցն բարեգիտութիւն. (Կոչ. ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բարեգիտութիւն | բարեգիտութիւնք |
| accusatif | բարեգիտութիւն | բարեգիտութիւնս |
| génitif | բարեգիտութեան | բարեգիտութեանց |
| locatif | բարեգիտութեան | բարեգիտութիւնս |
| datif | բարեգիտութեան | բարեգիտութեանց |
| ablatif | բարեգիտութենէ | բարեգիտութեանց |
| instrumental | բարեգիտութեամբ | բարեգիտութեամբք |