persecution;
pursuit, expulsion;
trouble, vexation.
διωγμός persecutio. Հալածումն. հալածելն, իլն. Տե՛ս (Առակ. ՟Ժ՟Ա. 19։ Ողբ. ՟Գ. 19։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 23։ Մտթ. ՟Ժ՟Գ. 21։ Մրկ. ՟Ժ. 30։ Հռ. ՟Ը. 35. եւ այլն։)
Յարուցեալ հալածանս ի վերայ պօղոսի եւ բառնաբայ՝ հանին զնոսա ի սահմանացն իւրեանց. (Գծ. ՟Ժ՟Գ. 50։)
Վկայեալ յիններորդ ամի հալածանացն. (Խոր. ՟Բ. 7։)
Անհանգիստ հալածանօք ի վերայ երկրի երերեալ յածցի. (Պիտ.։)
Հալածանս զնեղութիւնս եւ զվիշտս կոչէ. (Ոսկ. ՟բ. տիմ.։)
Շրջեցաւ յաշխարհի խոնարհութեամբ եւ աղքատութեամբ, եւ բիւրապատիկ նախատանօք եւ հալածանօք. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հալածանք | |
| accusatif | հալածանս | |
| génitif | հալածանաց | |
| locatif | հալածանս | |
| datif | հալածանաց | |
| ablatif | հալածանաց | |
| instrumental | հալածանաւք |