Համառօտելն, իլն. կարճումն. բարձումն.
Համառօտումն խիթմանց, հալածումն հեծութեանց. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | համառօտումն | համառօտմունք |
| accusatif | համառօտումն | համառօտմունս |
| génitif | համառօտման | համառօտմանց |
| locatif | համառօտման | համառօտմունս |
| datif | համառօտման | համառօտմանց |
| ablatif | համառօտմանէ | համառօտմանց |
| instrumental | համառօտմամբ | համառօտմամբք |