having a name worthy of envy, famous, renowned, far-famed.
Հռչակեալ. հռչակաւոր.
Սպանումն աբէլի համբաւաւոր էր ի մէջ ժողովրդեանն նոցա. (Եփր. եբր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | համբաւաւոր | համբաւաւորք |
| accusatif | համբաւաւոր | համբաւաւորս |
| génitif | համբաւաւորի | համբաւաւորաց |
| locatif | համբաւաւորի | համբաւաւորս |
| datif | համբաւաւորի | համբաւաւորաց |
| ablatif | համբաւաւորէ | համբաւաւորաց |
| instrumental | համբաւաւորաւ | համբաւաւորաւք |