ՆԱՒԱՍՏԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ որ եւ Նաւաստականն (արուեստ). cf. ՆԱՒԱՍՏՈՒԹԻՒՆ.
Երաժշտութիւն, իմաստասիրութիւն, երկրաչափութիւն, նաւաստականութիւն. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նաւաստականութիւն | նաւաստականութիւնք |
| accusatif | նաւաստականութիւն | նաւաստականութիւնս |
| génitif | նաւաստականութեան | նաւաստականութեանց |
| locatif | նաւաստականութեան | նաւաստականութիւնս |
| datif | նաւաստականութեան | նաւաստականութեանց |
| ablatif | նաւաստականութենէ | նաւաստականութեանց |
| instrumental | նաւաստականութեամբ | նաւաստականութեամբք |