continuation, sequel.
ՇԱՐԱՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ՇԱՐԱՅԱՐՈՒՄՆ. συνάφεια conjunctio. Յարակցութիւն. կապակցութիւն. զօդումն. բարոյական միաւորութիւն.
Ի բազմաբաժին օտարութեանցն մերոց ի ճանաղմանէն ի շարայարութիւն ժողովել. (Մաքս. ի դիոն.։)
Շարայարութիւն մեծամեծ քարանցն եւ փոքունց (ի շինուածն). (Յհ. իմ. եկեղ.։)
զերկուց բնութեանց շարայարումն պատկանելով ի տնօրինական բանին յաստուածոյ խորհուրդն՝ քողախնդրէր (նեստոր). (Կանոն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շարայարութիւն | շարայարութիւնք |
| accusatif | շարայարութիւն | շարայարութիւնս |
| génitif | շարայարութեան | շարայարութեանց |
| locatif | շարայարութեան | շարայարութիւնս |
| datif | շարայարութեան | շարայարութեանց |
| ablatif | շարայարութենէ | շարայարութեանց |
| instrumental | շարայարութեամբ | շարայարութեամբք |