cf. ՈՒՆՈՂՈՒԹԻՒՆ.
Ոչ ոք ի վերայ սորա երիցագոյն քան զունումն բնութեան ասասցէ զպակասութիւնն. (Նիւս. կազմ.։)
Երեւելի մարմնոյն զունմունսն եւ զշարժմունսն։ Ի գիշերի գթէ ձեռացն ունմունք, ոտիցն շարժմունք. (Փիլ. ել. ՟Բ. 54։ Երզն. մտթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ունումն | ունմունք |
| accusatif | ունումն | ունմունս |
| génitif | ունման | ունմանց |
| locatif | ունման | ունմունս |
| datif | ունման | ունմանց |
| ablatif | ունմանէ | ունմանց |
| instrumental | ունմամբ | ունմամբք |