Ցածնում, եայ

չ.

κοπάζω, λήγω cesso, desino ἰλάσκομαι placor συστέλλω coerceo me ipsum ταπεινόομαι, ἑγκλίνομαι humilior, inclinor σωφρονέω, φιλοσοφέω sapio. Ցածանալ, ի վայր կոյս իջանել. թուլանալ. մեղմանալ. դադարել. ցածնալ, ինջնալ.

Ցածուցեա՞լ իցէ ջուրն յերեսաց երկրի։ Ցածուցեալ են ջուրքն յերկրէ. (Ծն. ՟Ը. 8. 11։)

Ի հասանել ջրհեղեղին, եւ վաղվաղակի ցածնուլ։ Ցածնու պատերազմ։ Արեգակն բարձրացեալ՝ առնէ ամառն. եւ ի կշիռն ելեալ՝ ցածնու. եւ ե՛ւս ցածեալ ընդ հարաւ՝ կազմէ ձմեռն։ Աւուրք չարութեան ցածնու առաջի նոցա, եւ ցածեաւ. (Եւս. քր. ՟Ա։ Երզն. մտթ.։ Վրդն. պտմ.։ Լմբ. սղ.։)

ՑԱԾՆՈՒԼ. Զիջանիլ. մեղմանալ. հանդարտիլ ի ցասմանէ. յետս կալ ի չարեաց. խոնարհիլ. պարկեշտանալ. իմաստնանալ. սիրտը ինջնալ, կակղնալ.

Եւ ոչ կամեցաւ տէր ցածնուլ։ Ցածի՛ր ի չարեաց ժողովրդեան քո։ Եւ ցածեաւ տէր ի չարեացն՝ զոր ասաց առնել ժողովրդեանն իւրում. (՟Գ. Թագ. ՟Ի՟Դ. 4։ Ել. ՟Լ՟Բ. 12. 14։)

Ցածիր ի բարկութենէդ։ Պարտեալ եռանդեանն չարութիւնն՝ անդէն եւ անդ դադարեալ ցածնուն։ Չէր պարտ բարկանալ, այլ երկնչել եւ ցածնուլ։ Ի ցասմանէն ցածնուցուն։ Ոչ երբէք ցածնութիւնն ի չարեացն. (Ճ. ՟Ա.։ Փարպ.։ Շ. մտթ.։ Բրսղ. մրկ.։ Սարգ.։)

Զայս ամենայն գիտացեալ՝ ցածցո՛ւք զգաստասցուք։ Սպառնալիք միա՛յն, զի ցածնուցումք. իսկ եթէ չցածնուցումք, եւ անդէն ի չարիսն կայցեմք, չածիցէ՞ տանջանս. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. թես.։)

Որպէս զի ցածիցէ եւ զովասցի այրումն գթոյ աղեաց նորա. (Եփր. ել.։)

Մինչեւ անդադար աղօթիւք ցածցի սիրտ քո. (Վրք. հց. ձ։)