impatience;
intolerance;
incontinence, intemperance;
immoderation, violence.
որ եւ ԱՆԺՈՒԺՈՒԹԻՒՆ. Չունելն զժուժկալութիւն. անհամբերութիւն. կարճմտութիւն՝ որպէս տղայոց եւ կանանց. սապըրսըզլըգ.
Զտղայս հրահանգէ՝ յանօգուտն ոչ զբաղնուլ անժուժկալութեամբ. (Յճխ. ՟Թ։)
Զճեպս եւ զանժուժկալութիւն կանանցն. (Փարպ.։)
Վտանգեալ սաստիկ անժուժկալութեամբ. (Պիտ.։)
Զանժուժկալութիւնն ի համբերութիւն ածեն եւ ի ժուժկալութիւն. (Կամրջ.։)
Ոչ հաւանեաց անժուժկալութեամբ սպասաւորիլ յայլոց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Եւ անարգելութիւն ի կերակուրս եւ ի ցանկութիւնս, ընդդէմ բարեխառնութեան. ի թիտալսըզլըգ. ըստ յն. անխառնութիւն. ἁκρασία. intemperantia, incontinentia.
Առաջին անհնազանդութիւն վասն անժուժկալութեան եմուտ ի մարդ։ Եսաւ ընդ մեծամեծ չարեացն զանժուժկալութիւնն ամբաստանեալ եղեւ. (Բրս. հց.։)
Անժուժկալութիւնն էած եւ ի Սոդոմ զհրացան բարկութիւնն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 13։)
Եդան պահք խափանիչ անժուժկալութեանն ամենայն վնասուց։ Անժուժկալութեամբն մթերեալ ի հոգի եւ ի մարմին զվնաս. (Յճխ. ՟Թ։)
Ի ձեռն պահոցն զանժուժկալութիւնն Ադամայ յանդիմանէ. (Արիստակ.։)
Ի կիրակէի զայլ ինչ կերէ՛ք յաղագս անժուժկալութեան ձերոյ։ Եւ թէ ոք անժուժկալութեամբ սխալէ, բեռն ապաշխարութեան ի վերայ դնեմք. (Շ. թղթ.։)
Եւ անկարութիւն ի հանդուրժել. անբերելի նեղութիւն.
Անժուժկալութեամբ սաստիկ ցաւոցն տքնէր զամենայն գիշերն. (Վրք. հց. ձ։)
Յետ ընդարձակութեանն՝ վիշտք եւ ցաւք անժուժկալութեան (այս ինքն անժուժելիք). (Ոսկ. ղկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անժուժկալութիւն | անժուժկալութիւնք |
| accusatif | անժուժկալութիւն | անժուժկալութիւնս |
| génitif | անժուժկալութեան | անժուժկալութեանց |
| locatif | անժուժկալութեան | անժուժկալութիւնս |
| datif | անժուժկալութեան | անժուժկալութեանց |
| ablatif | անժուժկալութենէ | անժուժկալութեանց |
| instrumental | անժուժկալութեամբ | անժուժկալութեամբք |