cf. ԱՊԱՑՈՅՑ.
Առնու զսկզբունս, որ պէտս ունին ապացուցութեան։ Որ հանրականաւն զմասնականսն հաւատարմացուցանէ, ամենայն իրօք ճշմարիտ է, եւ նա է իսկապէս յեղանակ ապացուցութեան։
Սկիզբն ապացուցութեան սահման է. (Սահմ. ՟Ժ՟Բ. ՟Ժ՟Գ. եւ Լծ. պորփ.։)
Նախադատական ապացուցութիւն. իբր յայտարարութիւն նախանկար օրինակաւ. (Թէոդոր. խչ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ապացուցութիւն | ապացուցութիւնք |
| accusatif | ապացուցութիւն | ապացուցութիւնս |
| génitif | ապացուցութեան | ապացուցութեանց |
| locatif | ապացուցութեան | ապացուցութիւնս |
| datif | ապացուցութեան | ապացուցութեանց |
| ablatif | ապացուցութենէ | ապացուցութեանց |
| instrumental | ապացուցութեամբ | ապացուցութեամբք |