ԲՉԻՒՆ որ եւ ԲՉՈՒՄՆ. cf. ԲՆՉՈՒՄՆ, եւ ԲԱՌԱՉ.
Բչիւն երնջոց, եւ որթուցն իւրեանց. (Եփր. թագ.։)
Գազանացն եւ էրէոցն զգոչումն եւ զբչումն արտաբերելով. (Սհկ. կթ. արմաւ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բչումն | բչմունք |
| accusatif | բչումն | բչմունս |
| génitif | բչման | բչմանց |
| locatif | բչման | բչմունս |
| datif | բչման | բչմանց |
| ablatif | բչմանէ | բչմանց |
| instrumental | բչմամբ | բչմամբք |