consubstantiality.
որպէս յն. ὀμοουσιότης consubstantialitas. Ունելն զմի եւ զնոյն բնութիւն. համագոյութիւն.
Որ է միաբնութիւն եւ միակամութիւն երկրպագելի սուրբ երրորդութեանն. (Քեր. քերթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միաբնութիւն | միաբնութիւնք |
| accusatif | միաբնութիւն | միաբնութիւնս |
| génitif | միաբնութեան | միաբնութեանց |
| locatif | միաբնութեան | միաբնութիւնս |
| datif | միաբնութեան | միաբնութեանց |
| ablatif | միաբնութենէ | միաբնութեանց |
| instrumental | միաբնութեամբ | միաբնութեամբք |