ՄՐՑԱԿԱՆՆ գ. ՄՐՑԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ Արուեստ մրցելոյ. մրցութիւն.
Ընթացականն կամ մրցականն, որ ըստ զօրութեան մրցականութիւն ասիցի. (Արիստ. որակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մրցականութիւն | մրցականութիւնք |
| accusatif | մրցականութիւն | մրցականութիւնս |
| génitif | մրցականութեան | մրցականութեանց |
| locatif | մրցականութեան | մրցականութիւնս |
| datif | մրցականութեան | մրցականութեանց |
| ablatif | մրցականութենէ | մրցականութեանց |
| instrumental | մրցականութեամբ | մրցականութեամբք |