hy    |   fr

Վարանումն, ման

s.

cf. Վարանք.

s.

Վարանիլն. վարանք.

Հայեա՛ց ի վարանումն տարակուսանաց իմոց. (Եփր. աղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վարանումն վարանմունք
accusatif վարանումն վարանմունս
génitif վարանման վարանմանց
locatif վարանման վարանմունս
datif վարանման վարանմանց
ablatif վարանմանէ վարանմանց
instrumental վարանմամբ վարանմամբք